می توان ویژگی‌های تبلیغات مدرن را یر مبنای رسانه‌های تبلیغاتی مدرن و همانند ویژگی‌های آثار پست مدرن در قالب‌های زیر بررسی کرد:

1. 1. 1. عدم قطعیت: در رسانه­های پست مدرن نیز همه چیز نسبی است، چون رسانه ­ها به عامل بیرونی چون مخاطب وابسته­اند، به طور یقین نمی توان از آن به خاطر ذات خود استفاده کرد. برای نمونه حتما نباید تیزری که در تلوزیون پخش می شوند، صدا تصویر و حرکت داشته باشند. در تیزر های پست مدرنی که در تلوزیون­ها پخش می شوند گاهی هیچ صدا و حرکتی وجود ندارد. نمونه آن تیزر بی­صدای یک شرکت تولید کننده­ ماشین لباس­شویی است که برای یک لحظه مخاطب احساس می کند مشکلی برای تلوزیون پیش آمده، ولی هدف این شرکت از ساخت این تیزر، بی­صدایی ماشین لباس­شویی خود است.

   

1. 1. پراکندگی: پراکندگی رسانه ­ها در تبلیغات پست مدرن ظاهرا مشهود است. در تبلیغات پست مدرن از رسانه­های مختلفی که ظاهرا بی ربط به بازاریابی محصول است، استفاده می‌کنند. برای نمونه تبلیغ یک کالای تخصصی پزشکی در تلوزیون. به ویژه این مسئله در سایت­های اینترنتی بسیار مشهود است و پراکندگی سایت و درهم و برهم بودن چندین سایت در یکدیگر، از ویژگی­های این رسانه­های پست مدرن است که البته در پس این تفکر، فلسفه­ی ظریفی وجود دارد که توضیح آن خارج از حوصله­ی بحث است.

1. 1. عدم مرکزیت: رسانه ­ها در تبلیغات پست مدرن مرکزیت و محوریت ندارند و از هر دری تبلیغی را نشان می‌دهند. برای نمونه در میان اخبار تبلیغ بازرگانی پخش می شود یا در میان تبلیغات بازرگانی ناگهان فیلم پخش می شود.

1. 1. شیر تو شیر: استفاده از رسانه­های عجیب و غریب و یا استفاده از چیزهای خنده دار و طنزآلود در کنار رسانه­های تبلیغاتی از دیگر ویژگی­های این سبک است. برای نمونه اینترنت، تلوزیون می شود. یا از تلوزیون به جای روزنامه استفاده می‌کنند. (زیرنویس­هی تلوزیونی) برای نمونه در سایت­های اینترنتی، کنار هر سایت، محلی برای تبلیغ کالاهای دیگر دیده می شود یا از صفحه­های وب برای مکالمه و کنفرانس استفاده می شود.

1. 1. مشارکت: در رسانه­های پست مدرن از مخاطبان به عنوان رسانه استفاده می شود و آنها را در امر رسانه­ای مشارکت می‌دهند. برای مثال از سایت­های شخصی افراد و از وبلاگ آنها برای تبلیغ استفاده می‌کنند و یا مخاطبان را در محتوای رسانه ­ها مشارکت می‌دهند، یا از مخاطب به جای رسانه استفاده می‌کنند. نمونه­ دیگر از آن استفاده از افراد و مخاطبان در مسابقه­های مرتبط با روابط عمومی و تبلیغات یک محصول است.

1. 1. ترکیب: پست مدرنیسم، اعتقاد به استفاده از هر چیزی و ترکیب آنها دارد. هرچند ناسازگار و بی ربط باشند. به همین علت در این سبک از ترکیب چندین رسانه با یکدیگر استفاده می شود. برای نمونه بیلبورد تلوزیونی ترکیب دو رسانه بیلبورد و تلوزیون با یکدیگر است (روستا و خوبه،۱۳۸۳: ۴۶-۴۸).

۲-۲-۱-۹- مدل‌های تبلیغ
مدل‌های تبلیغ را می توان به دو دسته تقسیم کرد: ضعیف و قوی. تفاوت میان این دو در میزان تاثیر اقناعی آنها نیست بلکه در خصلت کنش متقابل میان مبلغ و پیام‌گیران است. در مدل ضعیف، پیام‌های یکسان باعث می شود تا افراد به تدریج تحت تاثیر قرار گیرند. بدین ترتیب که نخست گروهی که بیشتر آمادگی پذیرش دارند جذب تبلیغ می شوند و از بقیه پیام‌گیران مجزا می‌گردند. مدل ضعیف تبلیغ شبیه ماهیگیری است که در آن ماهیگیر برای به دام انداختن ماهی از طعمه استفاده می کند و در این مدل مبلغ بیشتر دنباله روی سلیقه و ذائقه مردم یا جو جامعه است.
در مدل قوی، جریان همسان پیام به صورت دیگری عمل می کند. آثار تراکم‌پذیر ناشی از این پیام‌های تبلیغیاتی خصلت گزینشی ندارد، بلکه تبلیغ با پاسخ موافق جمع مواجهه می شود. این مدل را می توان به دستگاه خودکار تشبیه کرد که بدون توجه به محتوای پاکت بر تمام آنها مُهر واحدی می‌زند.
در این روش مبلغ بیشتر چیزی را دیکته می کند. البته مدل قوی مانع از این نمی شود که برخی از افراد با اشتیاق به آن پاسخ دهد و عده‌ای هم با آن مخالفت کنند. براساس همین تشبیهی که کردیم برخی مُهر را می‌پذیرند و در برخی مُهر روی آنها کمرنگ است یا اصلا رنگ ندارد.
البته اینکه مبلغ در کجا باید از مدل ضعیف استفاده کند و در کجا از مدل قوی، به مطالعات تجربی نیاز دارد. اگر پاسخ‌های موافق برحسب گروه سیاسی- اجتماعی مثلا برحسب شغل، درآمد، تحصیلات، مذهب و غیره با هم خیلی تفاوت داشت. احتمالا مدل ضعیف مناسب‌تر است. ولی وقتی تفاوتی در توزیع پاسخ‌ها در گروه اجتماعی وجود نداشت. مدل قوی مناسب‌تر به نظر می‌رسد.
چهره سازی هم در تبلیغات سیاسی و هم تجاری معمول است و بیشتر در مدل قوی تبلیغات بکار گرفته می شود. این روش در تبلیغات سیاسی برای ایجاد وفاداری و تعهد ایدولوژیکی در افراد مورد استفاده قرار می گیرد (کیا و سعیدی،۱۳۸۳: ­۱۷۱-۱۷۲).
یکی از الگوهای‌های مشهوری که برای تبلیغات ارائه می شود الگوی M5‌‌‌‌ است که شامل موارد زیر است:

1. 1. هدف ۲) بودجه ۳)پیام ۴) رسانه ۵) ارزیابی

تعیین هدف Mission
Mission
m
تعیین بودجه و پول Money
Money
تصمیم ­گیری در مورد پیام Message
تصمیم ­گیری در مورد رسانه Media
Media
ارزیابی برنامه تبلیغاتی Measurement
Measurement
(محمدیان، ۱۳۸۲: ۴۳).
۲-۲-۱-۱۰- تعاریف مرتبط با مفهوم تبلیغات
۲-۲-۱-۱۰-۱- اقناع^[۲۱]
پراتکانیس و ترنر تبلیغات را از اقناع، بر اساس نوع نیتی که برای طراحی پیام به کار رفته تفکیک کردند. طبق گفته آن‌ها، اقناع براساس «گفت‌و گو، بحث و بررسی دقیق گزینه‌ها» صورت می‌پذیرد. تا « به راه حل‌های بهتر برای مسائل پیچیده» دست یافته شود. در حالیکه «تبلیغات عبارت است از هدایت افکار و دستکاری اندیشه‌های عامه مردم توسط نخبگان» ( پراتکانیس و ترنر،۱۹۶۶ به نقل از افخمی،۱۳۹۰: ۳۳).
اقناع یک فرایند ارتباطی است که هدف آن نفوذ کردن در گیرنده پیام است. به این معنی که یک پیام ترغیبی یک نطر یا رفتار را، به‌شکلی داوطلبانه به گیرنده ارائه می کند و انتظار می‌رود که این پیام در مخاطب یا گیرنده‌ی پیام موثر واقع شود (کیا و سعیدی،۱۳۸۳: ۱۸۰).
در تعریف دیگر اقناع یا متقاعد سازی که در برابر واژه انگلیسی persuasion به‌کار رفته است، اقناع فرآیندی است که از خلال آن می‌کوشیم تا نگرش دیگران را تغییر دهیم و به تعبیر ساده‌تر به مفهوم کوشش برای تغییر نگرش است.
ویکتوریا اودانل و جون کیبیل اقناع را چنین تعریف کرده‌اند: یک فرایند تعاملی پیچیده و مداوم که در آن فرستنده و گیرنده به وسیله نمادهای شفاهی و غیر شفاهی، به یکدیگر وصل هستند و اقناع‌گر سعی می کند از طریق آن بر اقناع شونده تاثیر گذارد تا وی ادراکش را بسط و یا تغییر داده و در نتیجه در حالت و یا رفتارش تغییر ایجاد شود ( اودانل،۱۹۸۲، به نقل از افخمی، ۱۳۹۰: ۹).
۲-۲-۱-۱۰-۲- آگاهی
عمل یا فرایند خبر دادن؛ وضع یا حالت خبردار بودن؛ وضع یا حالت دریافتن حقیقت و واقعیت؛ میزان معلومات (ترابی،۱۳۸۱: ­۱۳).
۲-۲-۱-۱۰-۳- ترغیب
ترغیب یک فرایند دوسویه است که در آن هر دو گروه یا هر دو طرف به یک «پیام-رویداد» نزدیک می شوند و آن را برای کوششی به منظور پاسخگویی به نیازها به کار می‌برند، در نتیجه مخاطب هرگز به عنوان منغعل انگاشته نمی شود (کیا و سعیدی،۱۳۸۳: ۱۸۰).
۲-۲-۱-۱۰-۴- ابلاغ
«ابلاغ» در لغت به معنی«رساندن» است، و «تبلیغ» از نظر لغوی «رسانندگی» است. و مبلغ «رسانده» است، رساننده پیام‌ها و آموزه‌های ویژه تبلیغی (زورق،۱۳۶۸: ­۳۹).
۲-۲-۱-۱۰-۵- تبلیغات و اطلاعات
ارتباطات چنین تعریف شده است: یک فرایند معاوضه که در آن فرستنده و گیرنده چه از طریق ابزار واسطه‌ای و چه ابزار غیر واسطه‌ای، اطلاعات را ایجاد، کسب، منتقل یا استفاده می‌کنند. زمانی که اطلاعات به منظور سهیم شدن، توضیح دادن و با آموزش دادن استفاده می شود از این فرایند به عنوان ارتباطات اطلاعی تعبیر می شود. ارتباطات اطلاعی با دیگر انواع ارتباطات متفاوت است. در این نوع ارتباطات هدف عبارت است از: ایجاد فهم متقابل در مورد داده‌هایی که دقیق هستند، مفاهیمی که بی‌چون و چرا هستند و عقایدی که بر واقعیت ها استوار می‌باشند. تبلیغات از ارتباطات اطلاعی به روش مشابهی بهره می گیرد. تفاوت در اینجا است که هدف بر مسئله تفاهم متقابل پیشی می گیرد. هدف تبلیغات ایجاد یک محرک جهت دار یا رقابتی است که به نفع تبلیغ کننده باشد و البته لزوما بدین معنا نخواهد بود که منافع گیرنده تبلیغات نیز به بهترین نحو تامین خواهد شد (افخمی،۱۳۹۰: ۵۹-۶۰).
۲-۲-۲- نظریات مرتبط با تاثیرِ رسانه‌
حجم زیادی از پژوهش‌های حوزه ارتباطات جمعی^[۲۲] به بررسی تاثیر رسانه‌ها اختصاص دارد، که همین امر، نشان دهنده‌ی اهمیت و نفوذ رسانه‌ها در زندگی امروزی است. مک کوایل^[۲۳] معتقد است، کلیات پژوهش ارتباط جمعی مبتنی بر این پیش فرض است که رسانه‌ها اثرات معناداری دارند. شیوفل با توجه به دیدگاه مک‌کوایل، تاریخچه پژوهش را در زمینه تاثیر رسانه‌ها به چهار مرحله تقسیم می کند. مرحله اول- تاثیر مطلق^[۲۴] رسانه‌ها - که به شدت تحت تاثیر تجربه پروپاگاندای آلمان بود، از قرن بیستم تا آخر دهه ۱۹۳۰ را در بر می گیرد. مرحله دوم که تا پایان دهه ۱۹۶۰ به طول انجامید، دوره بازنگری در پارادایم (الگو) اثرات مطلق رسانه‌ای و حاکمیت این دیدگاه است که رسانه‌ها در تغییر نگرش‌ها اثرات حداقلی دارند (تاثیر محدود^[۲۵]). در مرحله سوم که از دهه ۱۹۷۰ آغاز می شود، تسلط با پژوهش درباره اثرات قوی^[۲۶] رسانه‌هاست. اما مرحله چهارم که مرحله کنونی است، از دهه ۱۹۸۰ آغاز شده و وجه مشخص آن «ساختارگرایی اجتماعی» است (تاثیر حاصل از مذاکره یا توافق^[۲۷]). ( شیوفل ^[۲۸]،۱۹۹۹: ۱۰۴ به نقل از مک کوایل، ۱۳۸۸: ­۳۵۵-۳۶۰).