جهت بررسی پایایی نیز از شاخص پایایی ترکیبی استفاده شد که نتایج در جدول ۴-۱۶ آمده است. پایایی به این معنا است که بین پاسخ دهندگان مختلف مورد مطالعه برداشت یکسانی از سوالات وجود داشته است. در روش شناسی مدل معادلات ساختاری از ضریب پایایی ترکیبی استفاده می شود که مقادیر بالاتر از ۶/۰ برای هر سازه نشان از پایایی مناسب آن دارد.

جدول ۴-۱۶ بررسی پایایی مقیاس های مورد استفاده با بهره گرفتن از پایایی ترکیبی

۴-۳-۲ مدل ساختاری (مدل تحلیل مسیر)
پس از طی مراحل تصدیق مدل اندازه گیری و محاسبات روایی سازه و تشخیصی در این مرحله می توان به آزمون روابط بین سازه های تحقیق پرداخت. به این منظور مدل مورد نظر در نرم افزار لیزرل پیاده شد. با توجه به اینکه مقدار ریشه دوم برآورد واریانس خطای تقریب RMSEA برای مدل ساختاری تحقیق بالاتر از ۱/۰ گزارش شده است لذا جهت برآورد دقیق ضرایب مسیر برای آزمون فرضیات تحقیق نیاز به اصلاحات وجود دارد. در جدول ۴-۱۷ مراحل اصلاح مدل آمده است. همانطور که در روش شناسی مدل معادلات ساختاری مطرح است محقق باید با بهره گرفتن از معنی داری مقدار تفاوت آماره کای اسکویر نسبت به اصلاح مدل و پیشبرد مراحل اقدام نماید. در این راستا از آزمون D² که از روی مقدار کاهش کای اسکویر و تفاوت معنی داری آن قضاوت می کند استفاده شده است. شناسایی محدودیت‌ها و اضافه کردن پارامترهای اضافی دو راه حل برای اصلاح واقعی مدل های لیزرلی است. در رویکرد شناسایی محدودیت ها، اگر مدلی معین نشده باشد، برخی از محدودیت‌های مشخصی مورد نیاز است که بر مدل تحمیل شود. مهم‌ترین استراتژی مورد استفاده در این ارتباط در علوم انسانی، محدودیت – صفر^[۱۳۷] است. یعنی می‌بایستی برخی از عوامل ساختاری مشخصی از مدل را به صفر محدود کنیم و یا برخی از عوامل ساختاری معینی را با یکدیگر مساوی ‌کنیم و یا یک پارامتر ممکن را به یک مقدار منطقی مانند یک ثابت می‌کنیم. لیکن در قسمت اصلاح مدل لیزرلی تحقیق حاضر از رویکرد اضافه کردن پارامتر های اضافی استفاده شده است. به این ترتیب که بین نشانگر های موجود در مدل و با توجه به خروجی لیزرل در بین برخی از آنها مقدار خطای کوواریانس آزاد و از طریق کنترل آن مقادیر بهبود یافتند.
جهت بررسی اینکه آیا اصلاح انجام شده در مدل تغییر معنی دار ی ایجاد کرده است یا خیر از آزمون خی دو استفاده می شود. با توجه به کاهش شدید مقدار خی دو و به شدت معنی دار بودن این کاهش مدل اصلاح شده که از اضافه نمودن مسیر هایی جهت ازاد کردن پارامتر های خطای کوواریانس مدل در پنج مرحله استفاده نموده مورد قبول می باشد. طبق جدول زیر تا پنج مرحله آزاد کردن کوواریانس های خطای اندازه گیری باعث بهبود مدل و تفاوت معنی دار خی دو با مرحله قبل شده است. از آنجا که در مدل ششم بهبودی را نسبت را مدل قبلی شاهد نیستیم و کاهش کای اسکویر به دلیل کوچکتر بودن مقدار اختلاف کای اسکویر(خی دو) بین دو مدل از ۷۵/۲، بی معنی است، لذا مدل پنجم به عنوان مدل نهایی و برازش یافته مورد قبول واقع می شود. از اینرو در اینجا می توان پارامتر های برآورد شده در مدل اصلاح شده نهایی را قابل اتکاء دانست و از آنها برای آزمون فرضیات تحقیق استفاده نمود. زیرا که این ضرایب در مدلی محاسبه شده اند که اولا هیچ خطای کوواریانسی باقی نمانده و ثانیا تمام مسیر ها پیش بینی شده اند که اصطلاحا مدل اشباع ترین حالت خود را دارد.
جدول ۴-۱۷ تفاوت مقادیر کای اسکویر در تخمین اثر بخشی اصلاح مدل ساختاری تحقیق